گوشه ها یی از تاریخ ایران

گوشه ها یی از تاریخ ایران

بررسی گوشه هایی از تاریخ ایران
گوشه ها یی از تاریخ ایران

گوشه ها یی از تاریخ ایران

بررسی گوشه هایی از تاریخ ایران

تاریخ ایران: حمله اسکندر به ایران. عاقبت آنانی که به ایران حمله کردند. اسکندر زنده بود به گور شد؟


عاقبت اسکندر مقدونی

اسکندر مقدونی در زمان داریوش سوم هخامنشی وحشیانه به ایر ان حمله هزاران ایرانی را کشت ، بناها را نابود کرد، ثروت ای ان را به غارت برد و سلسله هخامنشی از قدرت افتاد. داریوش مدتها با نیروهای مهاجم در جنگ و گریز بود. اسکندر نیز در پی او می رفت.
اسکندر سپس به افعانستان و مرزهای هند رسید و بلافاصله بازگشت. گفته اند از ایر ان گذشت و به بابل رفت که عراق امروزی باشد ولی این گزارش مشکوک بنظر می رسد.
شاید وقتی او از ایران می گذشت بیمار بود. به هر حال ارزوی آن امپراطوری را به گور برد و درسن ۳۲ سالگی به خاک سر فروبرد، بعد از او حکومتش از هم پاشید.
اسکندر شبی را به باده‌نوشی با دریاسالار نئارخوس سر کرد و شب و روز بعد را هم با دوستش مدیوس لاریسایی چنین گذراند.
پس از آن، تب شدیدی عارض اسکندر مقدونی شد و گفته می‌شود که او در این هنگام آن‌چنان از درد پشت شکایت می‌کرد، گویی نیزه‌ای به پشتش اصابت کرده است.

...اسکندر به‌شدت فلج شد، نیاز بدنش به اکسیژن نیز کاهش یافت. مردمک چشمان او در این حالت ثابت و گشاد شده‌اند و بدن او احتمالا نمی‌توانسته به‌‌درستی درجه حرارت خود را تنظیم کند و همین باعث شده که سرد شود. از آنجایی که پزشکان باستان به‌جای ضربان، با بررسی تنفس مرگ فرد را تشخیص می‌دادند، مرگ اسکندر مقدونی را پیش از موعد اعلام کردند.
تب او شدیدتر شد و به‌تدریج توان حرکت و سپس تکلم را از دست داد. و وقتی شراب می‌نوشید، تشنه‌تر می‌شد. فلج نهایتا تا حدی پیش‌روی کرد که اسکندر دیگر نمی‌توانست سرش را بالا ببرد. طبق روایت پلوتارک، پس از آنکه اسکندر درگذشت، جسد او برای ۶ روز بدون فساد و تعفن باقی ماند. پلوتارک که زندگی اسکندر مقدونی را صدها سال بعد، در قرن دوم میلادی به رشته تحریر در آورد، می‌نویسد:

بدن او، با وجود اینکه بدون مراقبت ویژه در مکان‌های تاریک و مرطوب نگه‌داری می‌شد، هیچ نشانه‌ای از تجزیه در آن مشهود نبود و کاملا دست‌نخورده باقی مانده بود.
مطالعه جدید دانشمندان نشان می‌دهد که این علامات مربوط به یک بیماری نادر بنام اختلال نورولوژیکی GBS (سندرم گیلن باره) بوده که می‌تواند بیمار را فلج کند. سندرم گیلن باره(گی-ین باره) نوعی نوروپاتی محیطی است که باعث نارسایی عصبی-عضلانی حاد می‌شود.

در سندرم گیلن باره، که اصولا یک بیماری نادر است آن سیستم ایمنی بدن فرد به دستگاه عصبی حمله می‌کند. این بیماری ممکن است باعث شده باشد که مرگ اسکندر مقدونی پیش از موعد اعلام شود و همچنین توضیحی برای پدیده مرموز عدم تجزیه جسد او باشد که مورخان باستان گزارش داده‌اند.

تاریخنگاران تاکنون دلیل مرگ اسکندر را در هاله‌ای از ابهام می‌دانستند و نظریه‌های قبلی از عفونت،مصرف بیش‌ازحد الکل و قتل نام‌برده بودند. اما مطالعه جدید از اختلالی به نام Guillain-Barré Syndrome نام می‌برد که در مورد اسکندر رخ‌داده در ضمن گفته می‌شود که بدن او به مدت شش روز زنده بوده و تجزیه نشده است که مردم آن زمان خیال کردند او خداست!

.بر خی گزارش ها این طور گزارش می کنند کهک هنگامی که در بابل زندگی‌ می‌کرد؛ دچار بیماری مرموزی شد که موجب تب و فلج شدن او شد. و سرانجام در سن ۳۲ سالگی درگذشت.

ولی برخی مستندها این طور نشان داده اند که او وقتی از خاک ایر ان می گذشت بیمار بود. و در جایی مرد که آن زمان متعلق به ایر ان بود.
همین باعث شد که برخی احتمال مسمویت او را رد کنند و حتی برخی دیگر این موضوع را نشانه‌ای از الوهیت اسکندر مقدونی دانستند. شرحی که ذکر شد، رایج‌ترین روایت پذیرفته‌شده از مرگ اسکندر مقدونی است که خود بر پایه چند منبع دست دوم بوده و از روایت‌های باستانی گرفته‌ شدند که حالا در دست نیستند. در مقابل، مورخان باستان گزارش دادند که بسیاری تصور می‌کردند اکندر مقدونی مسموم شده، احتمالا توسط کسی که برای آنتیپاتر کار می‌کرد که در آن زمان، نایب‌السلطنه سرتاسر امپراتوری اسکندر بود. در سال ۲۰۱۴، یک تیم تحقیقاتی دریافت که گیاهی دارویی به‌نام وراتروم آلبوم می‌توانسته برای مسموم کردن اسکندر مقدونی به کار رفته باشد.

 اما کاترین هال از دانشکده پزشکی دانیدین در دانشگاه اوتاگو، نیوزیلند، علائم بیماری مرموز اسکندر مقدونی را شبیه یک مورد اختلال عصبی به‌نام سندرم گیلن باره (GBS) می‌داند که در آن سیستم ایمنی بدن فرد به دستگاه عصبی حمله می‌کند و درنهایت موجب می‌شود بیمار فلج شود. هال تصور می‌کند که اسکندر به عفونت هلیکوباکتر پیلوری دچار شده بود که علت شایع این سندرم در سراسر جهان است. هال این نظریه را در مقاله‌ پژوهشی خود در ژورنال علمی Ancient History Bulletin گزارش کرده است
ذخیره 

یافته‌های جدید نشان می‌دهد مرگ اسکندر مقدونی ۶ روز پیش از موعد اعلام شده و او در آن هنگام هنوز زنده بوده است.
همین باعث شد که برخی احتمال مسمویت او را رد کنند و حتی برخی دیگر این موضوع را نشانه‌ای از الوهیت اسکندر مقدونی دانستند. شرحی که ذکر شد، رایج‌ترین روایت پذیرفته‌شده از مرگ اسکندر مقدونی است که خود بر پایه چند منبع دست دوم بوده و از روایت‌های باستانی گرفته‌ شدند که حالا در دست نیستند. در مقابل، مورخان باستان گزارش دادند که بسیاری تصور می‌کردند اکندر مقدونی مسموم شده، احتمالا توسط کسی که برای آنتیپاتر کار می‌کرد که در آن زمان، نایب‌السلطنه سرتاسر امپراتوری اسکندر بود. در سال ۲۰۱۴، یک تیم تحقیقاتی دریافت که گیاهی دارویی به‌نام وراتروم آلبوم می‌توانسته برای مسموم کردن اسکندر مقدونی به کار رفته باشد.

 اما کاترین هال از دانشکده پزشکی دانیدین در دانشگاه اوتاگو، نیوزیلند، علائم بیماری مرموز اسکندر مقدونی را شبیه یک مورد اختلال عصبی به‌نام سندرم گیلن باره (GBS) می‌داند که در آن سیستم ایمنی بدن فرد به دستگاه عصبی حمله می‌کند و درنهایت موجب می‌شود بیمار فلج شود. هال تصور می‌کند که اسکندر به عفونت هلیکوباکتر پیلوری دچار شده بود که علت شایع این سندرم در سراسر جهان است. هال این نظریه را در مقاله‌ پژوهشی خود در ژورنال علمی Ancient History Bulletin گزارش کرده است.

گزارش موجود غربیها این است که :
-اسکندر پس از تسخیر تخت جمشید هفت سال بر ایران حکومت کرد.
-از سال ۳۲۷ تا ۳۲۶ پیش از میلاد اسکندر به هندوستان حمله می‌کند. در سال ۳۲۳ پیش از میلاد اسکندر به بابل بازمی‌گردد، اسکندر بیمار شده و نهایتاً در ۳۳ سالگی می‌میرد.

همین گزارش ها تایید می کنند که وقتی او را مرده اعلام کردند او در حقیقت در حالت کما قرار داشت و سر دارانش احتمالا بر ای رهایی از شر قدرت طلبی های مرگ او را اعلام داشتند.

فقط ۷ سال حکومت و آن همه خرابی و چپاول و نامی زشت و منفور در ذهن هر ایر انی ! اصلا نمی ارزید. اصلا نباید به ایران حمله می کرد،


مستند مرگ اسکندر

https://m.youtube.com/watch?v=_w8wB607ZI0


امیر تهرانی 

ح.ف

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد