ادامه از نوشتار پیشین هفت دشمن قسم خورده ایران(بخش چهارم) حمله عربها به ایران(بخش دوم)

ادامه از نوشتار پیشین

هفت دشمن قسم خورده ایران(بخش چهارم)

حمله عربها به ایران(بخش دوم)

نقش مثنی بن حارثه شیبانی در حمله اعراب به ایران

به سابقه دشمنی  مثنی بن حارثه شیبانی و کینه های برخی قبایل عربی که در اطراف و یا حتی در خاک خود ایران و در مرزهای آن زندگی می کردند در نوشتار پیشین اشاره شد. اکنون موضوع را از آنجا پیگیری می کنیم که همزمان پایان جنگ‌های رده،  مثنی اسلام آورد و یا بهتر بگوییم خود را به  داخل مسلمانان انداخت تا بتواند همه   عرب را پشت سر خویش داشته باشد.
مثنی همواره در حال کسب اطلاعات در باره ایران بود و زمانی که دریافت  اگر حمله ای به خاک ایران صورت گیرد  مقاومت قابل توجهای  از سوی محافظان و مرزداران ایران صورت نمی گیرد و ارتش ایران در وضعیت ارتش دوران انوشیروان و شاپور نیست  خود را به مدینه رسانید هو به ملاقات خلیفهٔ وقت  که در آن زمان ابوبکر  بود رفت  و اطلاعات حاکی  از پریشانی و درماندگی حکومت ایران و نارضایتی مردم ایران را به او ارائه کرد و او را تشویق و تحریک کرد تا به  جنگ با ایران برود.

یک روایت تاریخی می گوید که  ابوبکر  بی‌آنکه برای جنگ با ایران آمادگی یا نقشهٔ روشنی داشته‌باشد، او را در جنگ رخصت داد و در دنبال او خالد بن ولید را روانه کرد و به مثنی نوشت که در برخورد با ایرانیان از خالد فرمانبرداری کند.
 

بنا به روایتی دیگر ابوبکر   به خواسته او که فرستادن گروهی همراه با او برای حمله به روستاهای ایران بود، توجهی نکرد و دستور داد که او خود را در اختیار خالد بن ولید  بگذاردکه در دنبالهٔ جنگ‌های رده اکنون در آبادی‌های مرزی ایران به تاخت و تاز مشغول بود.

ناگهان بخت به مثنی روی آورد و  در همان ایام ابوبکر فوت کرد  و عمر بن خطاب به جای او به خلافت نشست که پیش زمینه های منفی  فراوان نسبت به ایران و ایرانی داشت .
در آن زمان بود که  تلقینات مثنی در این خلیفه کار ساز شد  و او را بر ای یک تجاوز تمام عیار به خاک ایران آماده نمود.
گفته شده است که تلقینات مثنی در تحریک خلیفه دوم برای  به حمله به ایران اثر کلی داشته‌است. البته خود  مثنی بن حارث شیبانی  در جنگ پل  که بین سپاه ایر ان و عرب رخ داد از ضربه شمشیر یک جنگجوی ایرانی به هلاکت رسید و آرزوی تسخیر ایران را به گور برد.

ادامه دارد...

امیر تهرانی

ح.ف