تاریخچه شهر شوش و آمدن دانیال به ایر ان

گذر گاهی در تاریخ ایران

تاریخچه ی شوش


شهر شوش با ۶/۵ کیلو متر مساحت در ۲۴ کیلومتری جنوب غربی دزفول و ۱۱۵ کیلو متری شمال غربی اهواز بین ۳۲ درجه و ۲ دقیقه عرض شمالی و ۴۷ درجه و ۱ دقیقه طول شرقی نسبت به نصف النهار گرینویچ قرار دارد . بلندی شهر شوش از سطح دریا ۸۷ متر و فاصله هوایی تا تهران ۴۷۹ کیلو متر است . 

فاصله ی زمینی شوش تا تهران ۷۶۶ کیلو متر ، تا اهواز ۱۱۵ ، تا دزفول ۲۴ و تا اندیمشک ۳۸ کیلو متر است . حدود ۱۳۲۹ ه.ش به بخش تبدیل شد ، 

شهر باستانی شوش از مرکز تمدن قدیم ، از معروفترین شهر های دنیا ، پایتخت چند هزار ساله مملکت عیلام و همچنین پایتخت زمستانی امپراطوری هخامنشی بوده است . در طبقات پایین تر این شهر آثاری بدست آمد که باستان شناسان آنها را مربوط به ۸ هزار سال پیش می دانند .

دانیال: خدا حاکم من است

 دانیال یکی از پیامبران بنی اسرائیل ( قرن هفتم قبل از میلاد) است . دانیال به زبان های عربی مفهوم ( خدا حاکم من است ) را دارد. 

در سال ۶۵۵ قبل از میلاد وی را به دربار((نبوکد نصر)) پادشاه بابل به اسارت بردند . وی در آنجا به علوم کلدانیان و زبان مقدس واقف گردید و در حکمت از آنان پیشی گرفت . 

اولین واقعه ای  که سبب نفوذ دانیال پیامبر گردید تعبیر خواب نبوکد نصربود. بدین گونه پیغمبری خود را آشکار نمود ومورد توجه آن پادشاه قرار گرفت .

مهاجرت دانیال به ایران

 وی به همراه عده ای از قوم یهود به ایران مهاجرت  نمود و در شوش ساکن شد و در آنجا وفات یافت . آرامگاه دانیال پیامبردرساحل شرقی رودخانه شاپور و روبروی تپه ارگ قرار دارد . بنای زیارتگاه شامل  حیاط نیز  است . برروی گنبدمخلوطی– پله ای قرارداردکه نوع رایج گنبدها ی منطقه است .

۵۰۰۰سال پیش،از میلاد مسیح

 شوش کهن ترین شهرجهان حدود۵۰۰۰ سال پیش ازمیلاد به عنوان کانون مذهبی ساکنان اطراف بنیاد نهاد شد . هنگامی که در سال ۱۸۸۴ میلادی مارسل دیو لافوا ، به منظور انباشتن موزه لوور از آثار هنری و فرهنگی ایران(چپاول آثار باستانی ایران) ، به همراه همسر و دو نفر از همکارانش از فرانسه به شوش رسیدند ، 

جز چند خانه کپری اطراف بقعه دانیال نبی که ظاهرا به منظور پذیرایی از از زائران ساخته شده بود ، مکانی برای زیست وجود نداشت ، زیرا شوش فقط در ایام زیارتی ، ساکنان موقتی پیدا می کرد .

اعتراض مردم

ورود هیات فرانسوی به شوش با واکنش های متفاوتی از طرف مامورین وقت و مردم مواجه شد . واکنش ها به صورت های گوناگون ظاهر می کرد .

 عدم فروش مواد غذایی و کارگر از طرف مردم ، منبع بیتوته هیأت در حرم و اطراف آن اگر چه با توصیه های دکتر تولوزان که در دربار قاجار صاحب نفوذ بود موجب تخفیفی در این باره شد. اما مخالفت های آشکار و نهان مردم موجب شد اعضای هیئت در روی یکی از تپه های شوش چادر بزنند .

 بعد از مدتی اطاقکی گلی نیز ساخته شد و در جلو آن باغچه کوچک سبزیکاری نیز بوجود آمد . زندگی در زیر چادر ، طبق آنچه از نوشته های مادام دیوفولا بر می آید چندان مطلوب نبود .

بلاها هایی که آمدند

 مزاحمت های عشایر و مردم نقاط مختلف ، بخصوص انتساب بلایی مانند خسوف ،شیوع امراض مختلف ، طوفان و باران های سیل آسا را ناشی از بی حرمتی خارجیان به آرامگاه دانیال تلقی می کردند به همین جهت مومنین یک نوع نفرت نسبت به تازه واردان پیدا کردند .

 ضمنا اشیا حاصل از حفاری را نمیشد در داخل چادرهایی که از نظر امنیتی وضع مناسبی نداشتند قرار داد . اگر چه اعضای هیأت مسلح به تفنگ بودند با این حال در تمام مدتی که دیولافوا در شوش بود اقدامی صورت نگرفت .

حیات اقتصادی شهر شوش با احداث راه اصلی تهران – خرمشهر و راه آهن سراسری آغاز گردید . اهعمیت تاریخی آن نیز موجبات توجه و جذب جهانگردان و مشتاقان زیارت بارگاه دانیال نبی (ع) را فراهم آورده به نحوی که با افزایش جمعیت این شهر در سال ۱۳۳۵ دارای شهرداری گردید .

 جمعیت این شهر ۵۴۰۳۲ نفر است و مردم این شهر دارای مذهب شیعه هستند .وجود اراضی مستعد کشاورزی ، رودخانه های دائمی ، سفره های آب های زیر زمینی سطح نسبتا وسیع در حواشی رودخانه ، سواخل و آب بند های متعدد ، مراتع و مرکز کشت و صنعت در شهرستان شوش سبب شده اند مه فعالیت کشاورزی(زراعت ، دامداری و صید ماهی ) مهمترین فعالیت اقتصادی منطقه به شمار آید و بالاترین جمعیت فعال را به خود جذب نماید و در این میان بخش زراعت راز اهمیت ویزه ای برخوردار است به طوری که ۸۵ درصد شاغلین بخش کشاورزی را به خود مشغول کرده است .

این قلعه سالی حدود ۴ ماه یعنی از دی ماه تا اوایل اردیبهشت ماه مورد استفاده اعضای هیات بوده . در زمان گیرشمن هنگامی که هیات قصد تعطیل کار و ترک محل را داشت ، جلوی تمام وردی ها که از حیاط بالا به اطاق ها راه داشت باآجرو گچ تیغه می کردند . فقط یک نفر نگهبان که دائم در قلعه حضور داشت کار نگهبانی و حفاظت از اموال هیات را بر عهده داشت . این روال تا ۱۳۵۷ و شروع انقلاب ادامه داشت . با پیروزی انقلاب اسلامی ایران و تغییرات اساسی در نگرش به طرز کار و هدف های هیات های خارجی که به هر عنوان در ایران حضور داشتند تا تعیین ضوابط از ادامه کار کلیه باستان شناسان خارجی از جمله هیات های فرانسوی ممانعت بعمل آمد.

امیر تهرانی

ح.ف