زایران اسپانیایی در نطنز

جایگاه سیر وسلوک معنوی در جهان

وقتی برای نخستین بار به نطنز رفتم مقابل درب آرامگاه شیخ عبدالصمد نطنزی  دو اتوبوس دیدم  که مسافران خارجی در حال پیاده شدن از آن دو بودند. آنان بزبان اسپانیایی صحبت می کردند،و  با شوق خاصی بدرون آرامگاه رفتند.

 وقتی بداخل آرامگاه رفتم دیدم که آنان در حالیکه دستهای همدیگر را گرفته بدوره مزار عارف عبدالصمد نطنزی حلقه زده و دعا می خوانند. 

 چنان با خلو ص به زمزمه پرداخته بودند که من تحت تاثیر قرار گرفتم .

پس از پایان مراسم با یکی از آنان وارد گفتگو شدم، گفت که سه سال است که هر سال به این مکان می آیند و آنرا لبریز از روح عرفانی یافته اند. 

او می گفت که  بسیاری  از این نوع مکانها  در دیگر نقاط جهان دیدن کرده اند ولی هیچ کجا قدرت روحی صاحب این آرامگاه را نداشته است.

شیخ عبدالصمد نطنزی عارف قرن هفتم  است که آرامگاه او بعد از فوتش توسط زین الدین ماستری از وزرا ءدوره ایلخانی که مرید شیخ بوده ساخته شدهاست .

اکنون که این مطلب را می نویسم بیاد گفتاری از پا ییلو کوییلهو نویسنده مشهور می افتم که در کتابی نوشته بودکه او وخانواده اش خیلی از اوقات و بهنگام شروع سال جدید به ٱرامگاه قدیسه مشهور فرانسوی برنادت سوبیرو می روند و آغاز سال جدید را در کنار آرامگاه اوشروع  می کنند، زیرا در آنجا انژی ناب عرفانی موج می زند.

همه اینها رساننده این معنا هستند که انسانها به تجربه های روحی و معنوی نیاز دارند و خوشبختانه سرزمین ما  مملو از چنین مکانهایی است. افسوس که تبلیغات سوء که از ورای مرزها بسوی سرزمین ما پرتاب می شود  و رفتارها ی نادرست داخلی که هم چون طعمه آلوده به طاعون است نسل جوان ما را به این مراکز قدرت بخشی روحی بی اعتقاد ساخته است.

امیر تهرانی